در حلقــــــه درویش، نــــــــدیدیـــــم صفـــــایى

 

در صــــومعــــــــــــــه، از او نشنیدیم ندایــــى

 

در مــــــدرسه، از دوست نخـــــــــواندیم كتابى

 

در مــــــــاذنه، از یار ندیدیــــــم صدایـــــــــى

 

در جمـــــع كتب، هیچ حجـــــــابى نـــــــدریدیم

 

در درس صحف، راه نبـــــردیــــــم به جــــایــى

 

در بتكـــــده، عمــــــــرى به بطـــالت گــذراندیم

 

در جمع حـــــریفــــــان نــــه دوایـى و نه دائى

 

در جـــــرگه عشــــــــّاق روم، بلكـــــــــه بیــابم

 

از گلشن دلــــــدار نسیمـــــى، رد پــــــــایـــى

 

این ما و منى جمله ز عقل است و عقال است

 

در خلوت مستان، نه منى هست و نه مایى